BEN BİLEMEM BEN BERR DEĞİLEM, BEN VALİ DEĞİLEM...
Bazen payımıza düşen acıdır…….
Payımıza ne düşüp ne düşemeyeceğini bilemeyiz mavi gök kubbenin altında yaşarken…..
Hatta payımıza düşene acı mı; mutluluk mu demeye bile belki bize öğretilenlere göre değer biçeriz…
Ama şimdi dönüp baktığımda uzunca yıllardır payıma acının düştüğünü görüyorum.
Önce isyan ettim; isyan ettim dağlara taşlara; hatta zaman zaman deliliğin sınırlarından döndüm. Ama en kötüsü ise zaman zaman günahın; günahkar olmanın sınırlarından döndüm içimi dağlayan acılarımı unutmak adına….
Delilik geldiğinde kafamı gerçek anlamda duvarlara vurduğum da çok oldu……
Her acı çektiğimde direndikçe yönetemeyeceğim bir gücün karşısında olduğumu anladım.
Adına her birimiz ne dersek; kader, doğa; Tanrı , Yaradan, Allah, El Halik, El Hakim …..
Benden üstün bir güç vardı karşımda…..
Hiçbir zaman çok dindar olmadım; namaz hemen hemen hiç kılmadım; son beş yıldır düzgün oruç ta tutmadım……
Ama dönüp baktığımda çalmadım, çırpmadım, ekmeğimi çalışarak kazandım, kimsenin hakkına göz koymadım…..
Dualarımı eksik etmedim hayatımdan sadece; bir de utanmamak lazımdı yaptıklarımdan…o yüzden doğru işler yapmaya çalıştım.
Payıma düşenin acı olduğuna boynumu büktüm sonra, kabullendim; duruldum….
Duruldum döndüm içime baktım; ACIYA DAİR NE VARSA görmek için….
Yazdım , ağladım, okudum ağladım………..
Ve sevgiyi keşfettim her türlüsünden; aşk türünden de, dost türünden de……
Sonra insanlara baktım; payına acı düşen ne kadar çok insan olduğunun ayırtına vardım……
acımdan utandım……..
Ve sonra darbe geldi , darbe en sevdiğimi kuzucuğumu incitti…….
Ben O’ na bile dayandım; payıma bu düşmüştü sessizce aldım kenara koydum……….
Baktım ki bu defa ne delirdim; ne günahın yollarına gitmeyi denedim…….
Sadece ağladım; ağladım ,ağladım…..
Mezarlıkta yeni bir mezarın etrafını taşlarla çevirip de; ruhumun derinliklerinde Mehmet Hoca’ nın okuduğu duaların mırıltısı; tek başıma yürürken başımdan mor fularım kaymış ; önce süzülmeye başladı yaşlarım sonra oturdum hayrat için yapılmış bir çeşme taşına başladım ağlamaya…….. Tam orada içimden isyan çığlıkları geliyordu; kafamı duvarlara vurmak; acımı unutmak için bağırmak; GÜNAHIN SINIRLARINI ZORLAMAK;
ORADA O MEZARLIKTA KUZUCUĞUMUN BABASIZLIĞI O HALEN TAZE MEZARDA TOKAT GİBİ İNMİŞTİ YÜZÜME….
İSYAN ; DAĞITMAK, UNUTMAK İÇİN BAĞIR VUR KAFANI DUVARLARA GÖZYAŞLARIM SEL OLMUŞ AKARKEN ORADA…. AYAKKABILARIM TAZE MEZARIN TOZU İÇİNDE, TIRNAKLARIM KIRILMIŞ TAŞ TAŞIMAKTAN , OMUZLARIM ÇÖKMÜŞ YERE BAKIYORDUM Kİ İSYAN İÇİN BAŞIMI KALDIRDIM MAVİ GÖK KUBBEYE; VE NE KADAR KÜÇÜK OLDUĞUMU ANLADIM.
Derindi gök kubbe ; derin, sakin , sonsuz, kucaklayıcı………….uzak ama elimle dokunacak kadar yakın; bana ait…………….
Başımı indirirken diğer mezar taşlarına ilişti gözüm; sanki derdime ortak olmaya çalışan……
Yüzümü yıkadım; tekrar yürümeye başladım…
PAYIMA DÜŞEN ACI İDİ ;
Boynumu büktüm; ve son iki yılda yaptığım gibi sevgiye sarıldım; çalışmaya adandım…….UNUTMAK ADINA……
PAYINA ACI ÇEKEN DİĞERLERİNİ ANLADIM……
PAYIMA ACI DÜŞTÜ BENİM SON 15 YILDIR……
BEN BİLEMEM BEN VALİ DEĞİLEM….BEN BERR DE DEĞİLEM…
PAYIMA ACI DÜŞTÜ İSE BEN KABULLENENEM …….
08.36
06.05.2010
